берэ́цік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
берэ́цік |
берэ́цікі |
| Р. |
берэ́ціка |
берэ́цікаў |
| Д. |
берэ́ціку |
берэ́цікам |
| В. |
берэ́цік |
берэ́цікі |
| Т. |
берэ́цікам |
берэ́цікамі |
| М. |
берэ́ціку |
берэ́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
берэ́т, -а, М -рэ́це, мн. -ы, -аў, м.
Круглая мяккая шапачка без казырка.
Мужчынскі б.
|| памянш. берэ́цік, -а, мн. -і, -аў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)