белізна́, -ы́, ж.

Яркі, чысты белы колер чаго-н.

Б. снягоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белізна́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. белізна́
Р. белізны́
Д. белізне́
В. белізну́
Т. белізно́й
белізно́ю
М. белізне́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

белізна́ ж. белизна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белізна́, ‑ы, ж.

Яркі, чысты белы колер чаго‑н. Вочы мімаволі заплюшчваліся ад яркай белізны снегу. Бяганская. Беларусу і ў Парыжы сняцца Белізна бяроз і сосен медзь. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белізна́ ж Wéiße f -, Weiß n -es, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

белата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

Разм. Тое, што і белізна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бель, ‑і, ж.

Тое, што і белізна. Кругом было так чыста, такая бель, што сляпіла і адбірала вочы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

whiteness

[ˈhwaɪtnəs]

n.

бель, бе́ласьць, белізна́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

белизна́ белізна́, -ны́ ж., бель, род. бе́лі ж., разг. белата́, -ты ж., бе́ласць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́лле, ‑я, н., зб.

Разм. Тое, што і бялізна. // перан. Тое, што і белізна. Белая, мяккая ціша няхрусткая, Белай дрымотай спавіты кусты, Белае белле... Зіма беларуская... Што ж мне не дорыш снягурачку ты?.. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)