безгало́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. безгало́сны безгало́сная безгало́снае безгало́сныя
Р. безгало́снага безгало́снай
безгало́снае		 безгало́снага безгало́сных
Д. безгало́снаму безгало́снай безгало́снаму безгало́сным
В. безгало́сны (неадуш.)
безгало́снага (адуш.)		 безгало́сную безгало́снае безгало́сныя (неадуш.)
безгало́сных (адуш.)
Т. безгало́сным безгало́снай
безгало́снаю		 безгало́сным безгало́снымі
М. безгало́сным безгало́снай безгало́сным безгало́сных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

безгало́сны

1. (маўклівы) schwéigsam, stumm, láutlos;

2. разм. (які не мае сваёй думкі) úrteillos;

3. (які мае слабы голас – напр. спявак) stímmlos, mit schwácher Stímme

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stímmlos

a безгало́сны, глухі́ (пра зычны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)