бату́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бату́н
Р. бату́ну
Д. бату́ну
В. бату́н
Т. бату́нам
М. бату́не

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

БАТУ́Н,

гл. ў арт. Цыбуля.

т. 2, с. 352

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цыбу́ля-бату́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. цыбу́ля-бату́н
Р. цыбу́лі-бату́на
Д. цыбу́лі-бату́ну
В. цыбу́лю-бату́н
Т. цыбу́ляй-бату́нам
цыбу́ляю-бату́нам
М. цыбу́лі-бату́не

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

цыбу́ля-бату́н, род. цыбу́лі-батуна́ ж. лук-бату́н м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лук-бату́н м., бот. цыбу́ля-бату́н, род. цыбу́лі-батуна́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тата́рка ’зялёная цыбуля’ (беласт., Ніва, 1977, 3 крас.), татаркі́ ’пер’е цыбулі’ (кам., ЛА, 2). Укр. тата́рка ’цыбуля батун, Allium fistulosum L.’, дыял. татари́н ’тс’, рус. тата́рка ’тс’, польск. tatarka ’пер’е часнаку’. Ад этноніма тата́рын, тата́ры (гл.) з негатыўнай анатацыяй ’з рэзкім пахам’ на базе першаснага ’не свой, чужы’, гл. Беразовіч, Язык и трад. культура, 435; ЕСУМ, 5, 526; Брукнер, 567. Параўн. таксама татарак, татарнік, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)