батальён назоўнік | мужчынскі род

Вайсковае падраздзяленне, у склад якога ўваходзіць некалькі рот і спецыяльных узводаў.

  • Бессмяротны б.
  • Санітарны б.

|| прыметнік: батальённы.

  • Б. камандзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

батальён м., воен. батальо́н;

○ дысцыпліна́рны б. — дисциплина́рный батальо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

батальён, ‑а, м.

Вайсковае падраздзяленне, якое звычайна складаецца з некалькіх рот і спецыяльных узводаў. Стралковы батальён. Санітарны батальён. Дысцыплінарны батальён. ▪ Асобны супрацьтанкавы батальён адыходзіў па палявой дарозе. Дудо.

[Фр. baraillon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Батальён ’птушка турухтан, Philomachus’ (Інстр. II). Бясспрэчна, запазычанне. Параўн. польскую назву птушкі Мachetes pugnax — bataljon, bitny ptak, kapłonek, bojownik (a гэта па паходжанню ідэнтычна слову bataljon < франц. bataillon, італ. battaglione, гл. Варш. сл., 1, 104, 186). Турухтаны вясной (самцы) вельмі ваяўнічыя (апісанне птушкі гл. Фліпт, Птицы, 248–249). У польскай мове гэта, відаць, жартаўлівая назва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

штрафбат назоўнік | мужчынскі род

Скарачэнне: штрафны батальён.

|| прыметнік: штрафбатаўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

медсанбат назоўнік | мужчынскі род

Скарачэнне: медыка-санітарны батальён.

|| прыметнік: медсанбатаўскі і медсанбацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сапёр назоўнік | мужчынскі род

Ваеннаслужачы інжынерных войск.

|| прыметнік: сапёрны.

  • С. батальён.
  • Сапёрныя работы.
  • С. інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

батальо́н воен. батальён, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

battalion [bəˈtæliən] n.

1. BrE, mil. батальён

2. fml вялі́кая ко́лькасць людзе́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

папаўненне назоўнік | ніякі род

  1. гл. папоўніць.

  2. Тое, чым папаўняецца што-н. (часцей пра войскі, кадры, грошы і пад.).

    • У батальён прыйшло п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)