баста́рд
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
баста́рд |
баста́рды |
| Р. |
баста́рда |
баста́рдаў |
| Д. |
баста́рду |
баста́рдам |
| В. |
баста́рда |
баста́рдаў |
| Т. |
баста́рдам |
баста́рдамі |
| М. |
баста́рдзе |
баста́рдах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
баста́рд
(с.-лац. bastardus)
1) гібрыд ад міжвідавых і міжродавых скрыжоўванняў жывёл;
2) пазашлюбны сын знатнай асобы (караля, герцага) у сярэдневяковай Зах. Еўропе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
bastard
м. уст.
1. бастард; гібрыд;
2. пазашлюбнае дзіця; бастард
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)