Барсуко́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Барсуко́ва |
| Р. |
Барсуко́ва |
| Д. |
Барсуко́ву |
| В. |
Барсуко́ва |
| Т. |
Барсуко́вам |
| М. |
Барсуко́ве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Барсукова Я. С. 4/352—353 (укл.); 7/472
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
барсуко́ў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
барсуко́ў |
барсуко́ва |
барсуко́ва |
барсуко́вы |
| Р. |
барсуко́вага |
барсуко́вай
барсуко́вае |
барсуко́вага |
барсуко́вых |
| Д. |
барсуко́ваму |
барсуко́вай |
барсуко́ваму |
барсуко́вым |
| В. |
барсуко́ў (неадуш.)
барсуко́вага (адуш.) |
барсуко́ву |
барсуко́ва |
барсуко́вы (неадуш.)
барсуко́вых (адуш.) |
| Т. |
барсуко́вым |
барсуко́вай
барсуко́ваю |
барсуко́вым |
барсуко́вымі |
| М. |
барсуко́вым |
барсуко́вай |
барсуко́вым |
барсуко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нара́, -ы́, мн. но́ры і (зліч. 2, 3, 4) нары́, нор, ж. Паглыбленне пад зямлёй, часта з некалькімі хадамі, якое вырыта жывёлінай і служыць ёй жыллём.
Барсукова н.
|| памянш. но́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нара́ ж.
1. нора́;
барсуко́ва н. — нора́ барсука́, барсу́чья нора́;
2. перен. нора́, конура́;
гэ́та не памяшка́нне, а н. — э́то не помеще́ние, а нора́ (конура́)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абудзі́цца, абуджуся, абудзішся, абудзіцца; зак.
1. Перастаць спаць, прачнуцца. Абудзілася Вера ад лёгкага стуку ў акно. Паслядовіч. Узяўся [Міхалка] за ключ. Павярнуў раз і абамлеў: ключ.. так загрымеў, што напэўна ўсе абудзілася. Колас.
2. перан. Перастаць быць спакойным, напоўніцца чым‑н. Барсукова Гара, дзе вызначана было чатырыста пнёў лесу на школу, маўклівая і па-зімоваму сумная, аднае раніцы абудзілася вясёлым гоманам. Крапіва. // Вярнуцца да жыцця, дзейнасці, аднавіць жыццёвыя працэсы. Прырода абудзілася да новага жыцця. Мурашка.
3. перан. Узнікнуць, выявіцца (пра пачуцці, уласцівасці, якасці). — От, паненачка, набраліся б вы з панічом, далібог, — з жарам і зусім іншым тонам прамовіла бабка, і ў ёй адразу абудзілася жанчына-свацця. Колас. [Іван] спазнаў ужо прыхільную лагоднасць.. [Джулінай] душы, да якой міжвольна памкнуўся і сам, і ў ім абудзілася даўно ўжо не адчуваная патрэба ў шчырасці. Быкаў.
4. перан. Ачнуцца. Сход абудзіўся ад маўчанкі і ўспыхнуў смехам. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)