ба́рк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́рк ба́ркі
Р. ба́рка ба́ркаў
Д. ба́рку ба́ркам
В. ба́рк ба́ркі
Т. ба́ркам ба́ркамі
М. ба́рку ба́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

барк м., мор. барк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барк мор. барк, род. ба́рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барк, ‑а, м.

Вялікае марское паруснае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАРК

(галанд. bark),

вялікае марское паруснае судна (3—5 мачтаў) з косымі парусамі на кармавой бізань-мачце і прамымі на астатніх. Буйнейшы з сённяшніх баркаў — рас. вучэбнае судна «Сядоў».

т. 2, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

барк

(гал. bark)

вялікае паруснае марское судна, у якога на задняй мачце косыя парусы, а на астатніх прамыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БАРКЕНЦІ́НА

(англ. barkentine),

шхуна-барк, марское паруснае судна (не менш як 3 мачты) з прамымі парусамі на пярэдняй фок-мачце і косымі на астатніх.

т. 2, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЕ́ТРАЗЕВАЕ СУ́ДНА,

марское ці рачное судна, якое рухаецца пры дапамозе ветразяў. Адрозніваюць па колькасці мачтаў (ад 1 да 7) і тыпу ветразевага ўзбраення. Бываюць з прамымі ветразямі (брыг, кліпер), косымі (шхуна), камбінаванымі (барк, баркенціна, брыганціна). Кіруюць ветразевым суднам (мяняюць курс, скорасць і інш.) узгоднена рулём і ветразямі. У сучасным флоце выкарыстоўваюцца як спартыўныя, турысцкія, прагулачныя, вучэбныя.

т. 4, с. 129

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

bark

I [bɑ:rk]

1.

n.

1) брэх -у m., браха́ньне n.

2) informal ка́шаль -лю m.

2.

v.i.

браха́ць

3.

v.t.

га́ркаць

•

- bark at the moon

- bark up the wrong tree

II [bɑ:rk]

1.

n.

1) кара́, кары́ца f., лы́ка n.

2) гарба́рная кара́, дубі́льная кара́

3) хі́нная кара́, хі́на f.

2.

v.t.

1) абдзіра́ць кару́, ако́рваць

2) кальцава́ць

3) дубі́ць ску́ры (дубо́ваю каро́ю)

III [bɑ:rk]

n.

барк -а m. (трохма́чтавы карабе́ль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)