ба́нкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ба́нкавы ба́нкавая ба́нкавае ба́нкавыя
Р. ба́нкавага ба́нкавай
ба́нкавае		 ба́нкавага ба́нкавых
Д. ба́нкаваму ба́нкавай ба́нкаваму ба́нкавым
В. ба́нкавы (неадуш.)
ба́нкавага (адуш.)		 ба́нкавую ба́нкавае ба́нкавыя (неадуш.)
ба́нкавых (адуш.)
Т. ба́нкавым ба́нкавай
ба́нкаваю		 ба́нкавым ба́нкавымі
М. ба́нкавым ба́нкавай ба́нкавым ба́нкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ба́нкавы ба́нковый;

б. пераво́д — ба́нковый перево́д;

~вая спра́ва — ба́нковое де́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да банка (у 1 знач.); выконваецца банкам. Банкавая сістэма. Банкавы перавод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́нкавы (банкаўскі) Bánken-;

ба́нкавая сістэ́ма Bánkensystem n -s, -;

ба́нкавы пераво́д Bánküberweisung f -, -en;

ба́нкавы біле́т Bánknote f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

банк¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Крэдытна-фінансавая ўстанова, якая канцэнтруе грашовыя сродкі і праводзіць з імі розныя аперацыі.

Нацыянальны б.

Беларусі.

|| прым. ба́нкаўскі, -ая, -ае і ба́нкавы, -ая, -ае.

Банкаўскі служачы.

Банкавы білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́нковый ба́нкавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bankowy

банкаўскі, банкавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

checking account

ба́нкавы раху́нак для чэ́каў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

clearing, ~u

м. [kliring] клірынг;

clearing bankowy — банкавы клірынг;

clearing czekowy — чэкавы клірынг;

clearing międzypaństwowy — міждзяржаўны клірынг;

clearing walutowy — валютны клірынг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

resistance

[rɪˈzɪstəns]

n.

1) супраці́ў -ву m.

The bank clerk made no resistance to the robbers — Ба́нкавы слу́жачы не супрацівіўся рабаўніка́м

2) усто́йлівасьць, супраціўля́льнасьць f., імунітэ́т -у m.

She has little resistance to germs and so is often ill — Яна́ ма́е слабы́ імунітэ́т да бактэ́рыяў і ча́ста хварэ́е

3) супраці́ў -ву m., супраціўле́ньне n.

to follow the line of least resistance — ісьці́ па лі́ніі найме́ншага супраці́ву

4) Electr. супраціўле́ньне n.

Copper has a low resistance — Медзь ма́е мало́е супраціўле́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)