банды́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. банды́цкі банды́цкая банды́цкае банды́цкія
Р. банды́цкага банды́цкай
банды́цкае		 банды́цкага банды́цкіх
Д. банды́цкаму банды́цкай банды́цкаму банды́цкім
В. банды́цкі (неадуш.)
банды́цкага (адуш.)		 банды́цкую банды́цкае банды́цкія (неадуш.)
банды́цкіх (адуш.)
Т. банды́цкім банды́цкай
банды́цкаю		 банды́цкім банды́цкімі
М. банды́цкім банды́цкай банды́цкім банды́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

банды́цкі банди́тский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банды́цкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы бандыту (бандытам). Бандыцкай душы Не прыкрыеш адзеннем, Яна прабівацца кінжаламі будзе. Броўка. // Які належыць бандыту (бандытам). З Нью-Йорка трэск сухі ў эфіры глухне, Як востры ўдар бандыцкага нажа... Аўрамчык. // Які складаецца з бандытаў. На пясчаным узгорку паказаўся бандыцкі ланцуг. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банды́цкі Bandíten-; räuberisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

банды́т, -а, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік банды; узброены разбойнік.

Мацёры б.

|| ж. банды́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. банды́цкі, -ая, -ае.

Бандыцкая куля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

банди́тский банды́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bandycki

бандыцкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абмазгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., што.

Разм. Старанна абдумаць што‑н. [Бабейка:] — Перадумаў, Лявон Ігнатавіч, усё перадумаў.., абмазгаваў. Хадкевіч. [Лясніцкі:] — Давай лепей абмазгуем, як хутчэй ліквідаваць гэты бандыцкі атрад. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

łotrowski

1. подлы, нягодніцкі;

2. бандыцкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ruffian

[ˈrʌfiən]

1.

n.

галаварэ́з, хуліга́н -а m., бандзю́га -і m. & f.

2.

adj.

хуліга́нскі, банды́цкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)