балва́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. балва́нка балва́нкі
Р. балва́нкі балва́нак
Д. балва́нцы балва́нкам
В. балва́нку балва́нкі
Т. балва́нкай
балва́нкаю		 балва́нкамі
М. балва́нцы балва́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

балва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Загатоўка для далейшай апрацоўкі.

|| прым. балва́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балва́нка ж., тех. болва́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балва́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Спец. Металічны злітак грубай формы для якога‑н. вырабу. Стальная балванка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балва́нка ж

1. (чыгуну і пад.) Bárren m -s, -; Block m -(e)s, Blöcke;

2. (форма) Form f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Балва́нка ’балванка’ (БРС), ’бервяно для шпал’ (Шат.). Рус. болва́нка. У бел. мове бясспрэчнае (параўн. фанетыку!) запазычанне з рус. мовы (дзе яно з’яўляецца вытворным ад болва́н, гл. балва́н 1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

болва́нка техн. балва́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Масалба́с ’аболтус’ (Бяльк.). Відавочна, з ідыш. Параўн. ням. Massel ’балванка (чыгуна)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

uniwersalny

універсальны;

klucz uniwersalny — балванка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Záin

m -(e)s, -e тэх. злі́так, балва́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)