балаўні́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. балаўні́ца балаўні́цы
Р. балаўні́цы балаўні́ц
Д. балаўні́цы балаўні́цам
В. балаўні́цу балаўні́ц
Т. балаўні́цай
балаўні́цаю		 балаўні́цамі
М. балаўні́цы балаўні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

балаўні́ца ж., разг. баловни́ца, шалу́нья, прока́зница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балаўні́ца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да балаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Свавольнік, дураслівец.

|| ж. балаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баловни́ца дураслі́ўка, -кі ж., сваво́льніца, -цы ж., гарэ́зніца, -цы ж., гарэ́за, -зы ж., балаўні́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)