баламу́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. баламу́тнік баламу́тнікі
Р. баламу́тніка баламу́тнікаў
Д. баламу́тніку баламу́тнікам
В. баламу́тніка баламу́тнікаў
Т. баламу́тнікам баламу́тнікамі
М. баламу́тніку баламу́тніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

buntownik

м. бунтаўшчык, мяцежнік, паўстанец, бунтаўнік, бунтар; баламутнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)