ба́віцца, ба́ўлюся, ба́вішся, ба́віцца; незак. (разм.).

1. Затрымлівацца дзе-н.

Б. ў суседкі.

2. Праводзіць дзе-н. час, гуляць, забаўляцца.

Б. на рэчцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́віцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ба́ўлюся ба́вімся
2-я ас. ба́вішся ба́віцеся
3-я ас. ба́віцца ба́вяцца
Прошлы час
м. ба́віўся ба́віліся
ж. ба́вілася
н. ба́вілася
Загадны лад
2-я ас. ба́ўся ба́ўцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ба́вячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ба́віцца несов., разг.

1. заде́рживаться;

то́лькі до́ўга там не ба́ўся — то́лько до́лго там не заде́рживайся;

2. (развлекаться, проводить время в развлечениях) забавля́ться, развлека́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́віцца, баўлюся, бавішся, бавіцца; незак.

Разм.

1. Доўга затрымлівацца дзе‑н., марудзіць. — Ты не баўся, дачушка, — папрасіла маці, калі Ганна выйшла. Гартны.

2. Знаходзіцца дзе‑н., праводзіць час. Улетку цэлымі днямі бавіўся на рэчцы. Бачыла. // Гуляць, забаўляцца. І ўсюды — ці дзядзька працуе, ці бавіцца з дзецьмі — ён бясконца добры і ласкавы. Клімковіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́віцца

1. (затрымлівацца) sich áufhalten*;

2. (забаўляцца) sich amüsíeren, sich belústigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ба́віцца 1 ’бавіцца, марудзіць, затрымлівацца; забаўляцца’, сюды ж ба́віць (Шат., Касп., Бяльк., Нас., Выг. дыс.), баві́цца ’праводзіць час без справы’ (Бір. Дзярж.). Ст.-бел. бавити ’затрымліваць’, ’марудзіць’ (Нас. гіст.; параўн. Бярында, 101: продо́лжую, ба́влю). Прасл. baviti (ст.-рус. бавити, рус. ба́вить, укр. ба́вити ’забаўляць’, польск. bawić, чэш. baviti, балг. ба́вя ’забаўляю’ і г. д.) — стары каўзатыў да byti (гл. быць). Гл. Траўтман, 40–42; Фасмер, 1, 101, 260; Слаўскі, 1, 28; Бернекер, 46–47. Прасл. byti: baviti, магчыма, першапачаткова земляробскі тэрмін, параўн. Гірт, Gram., I, 82. Адносна вакалізма ў *baviti параўн. Курыловіч, L’apophonie, 325. Сюды ба́ўны ’марудны’ (Гарэц.), ба́ўна ’марудна’ (Др.-Падб., Гарэц.). Параўн. і ўкр. (букавін.) ба́вно ’паволі’, якое, аднак, Жылко (Нариси, 234) лічыць старым усх.-слав. прыслоўем.

Ба́віцца 2 ’займацца чым-небудзь’ (Нас.). Гэта значэнне ўжо ў ст.-бел. мове (гл. Нас. гіст.; Бярында, 17, 21, 33, 59 і наст.). Ст.-польск. bawić займацца чым-небудзь’, серб.-харв. ба̏вити се ’тс’. Відаць, у беларускай мове гэта запазычанне з польскай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заба́віцца, -ба́ўлюся, -ба́вішся, -ба́віцца; зак.

1. Затрымацца дзе-н. даўжэй, чым меркавалася; запазніцца.

З. ў горадзе.

2. Загуляцца.

Дзяўчынка забавілася лялькамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераба́віцца ​1, ‑баўлюся, ‑бавішся, ‑бавіцца; зак.

Разм. Сяк-так пражыць, абысціся некаторы час без чаго‑н.; перабіцца (у 2 знач.).

пераба́віцца ​2, ‑баўлюся, ‑бавішся, ‑бавіцца; зак.

Разм. Пераадольваючы цяжкасці, пераправіцца ў іншае месца. Перабавіцца праз лінію фронту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аба́ва ’маруджанне’ (КЭС). Гл. бавіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праба́віцца, ‑баўлюся, ‑бавішся, ‑бавіцца; зак.

Разм.

1. Прабыць доўга, затрымацца дзе‑н. Да самага вечара прабавіліся лыжнікі ў пятай брыгадзе. Сіняўскі.

2. Зак. да прабаўляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)