бава́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бава́рка бава́ркі
Р. бава́ркі бава́рак
Д. бава́рцы бава́ркам
В. бава́рку бава́рак
Т. бава́ркай
бава́ркаю		 бава́ркамі
М. бава́рцы бава́рках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бава́рка бава́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бава́рка,

гл. баварцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бава́рцы, ‑рцаў; адз. баварац, ‑рца, м.; баварка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. баваркі, ‑рак; ж.

Жыхары Баварыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Bawarka

ж. баварка, жыхарка Баварыі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Bavarian

[bəˈveriən]

1.

adj.

бава́рскі

2.

n.

1) бава́рац -ца m., бава́рка f.

2) бава́рскі дыяле́кт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)