Аўраа́м

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Аўраа́м Аўраа́мы
Р. Аўраа́ма Аўраа́маў
Д. Аўраа́му Аўраа́мам
В. Аўраа́ма Аўраа́маў
Т. Аўраа́мам Аўраа́мамі
М. Аўраа́ме Аўраа́мах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Аўраам (міфал.) 1/571; 2/11

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Лінкальн Аўраам

т. 9, с. 270

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мельнікаў Аўраам Іванавіч

т. 10, с. 278

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

beget [bɪˈget] v. (begot, begot; archaic begat, begotten)

1. lit. дава́ць жыццё; быць ба́цькам;

Abraham begat Isaac. bibl. Аўраам нарадзіў Ісаака.

2. fml выкліка́ць, спараджа́ць;

War begets misery. Вайна прыносіць пакуты.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)