ашчэ́рыцца гл. шчэрыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашчэ́рыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ашчэ́руся ашчэ́рымся
2-я ас. ашчэ́рышся ашчэ́рыцеся
3-я ас. ашчэ́рыцца ашчэ́рацца
Прошлы час
м. ашчэ́рыўся ашчэ́рыліся
ж. ашчэ́рылася
н. ашчэ́рылася
Дзеепрыслоўе
прош. час ашчэ́рыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ашчэ́рыцца сов.

1. оска́литься, още́риться;

2. (улыбаясь, широко раскрыть рот) оскла́биться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ашчэ́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

1. Пагрозна, злосна выскаліць зубы (пра жывёл). Драпежнік люта ашчэрыўся, хацеў ухапіць зубамі вясло, але не паспеў. Краўчанка.

2. Са злосцю накінуцца, напусціцца на каго‑н. — Да партызан хадзіў? — ашчэрыўся фашыст і раптам загадаў: — Здымай валёнкі! Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашчэ́рыцца разм. die Zähne zéigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шчэ́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; незак.

Скаліцца, аскальваць зубы.

|| зак. ашчэ́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оска́литься вы́скаліцца, вы́шчарыцца, ашчэ́рыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

окры́ситься сов., прост. агрызну́цца, ашчэ́рыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ашчэ́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ашчэрыцца.

2. Зал. да ашчэрваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ашчапе́рыцца ’ашчэрыцца’ (Бяльк.), ошчэперыцца (Куч.). Узыходзіць да праслав. ščep‑, параўн. шчапаць ’калоць, раздзяляць на дзве палавіны’, з экспрэсіўным нарашчэннем ‑ер‑, гл. ашчаперыць 1; да семантыкі параўн. серб.-харв. raščepati ’раскрыць, разявіць рот’ з raz‑čepati адпаведна да раз‑шчапіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)