ачуча́ць
‘прыводзіць у прытомнасць каго-небудзь, што-небудзь (галаву і пад.)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ачуча́ю |
ачуча́ем |
| 2-я ас. |
ачуча́еш |
ачуча́еце |
| 3-я ас. |
ачуча́е |
ачуча́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ачуча́ў |
ачуча́лі |
| ж. |
ачуча́ла |
| н. |
ачуча́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ачуча́й |
ачуча́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ачуча́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ачуча́ць ’прыводзіць у стан свядомасці пасля амярцвення’ (Нас.), ачуча́цца, ачу́чывацца ’прыходзіць у прытомнасць’ (Нас.), рус. смал. очуча́ть, ц.-слав. ощущать ’адчуваць’ з ст.-слав. оштоуштати, польск. ocucać ’прыводзіць у прытомнасць’. Гл. ачуціць, параўн. Фасмер, 3, 180; Праабражэнскі, 1, 673 і наст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)