ачужэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак. (разм.).

Стаць чужым, страціць сувязі з блізкімі, роднымі.

Штосьці ён зусім ачужэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ачужэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ачужэ́ю ачужэ́ем
2-я ас. ачужэ́еш ачужэ́еце
3-я ас. ачужэ́е ачужэ́юць
Прошлы час
м. ачужэ́ў ачужэ́лі
ж. ачужэ́ла
н. ачужэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час ачужэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ачужэ́ць сов. стать чужи́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачужэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Страціць сувязь з блізкімі, знаёмымі, стаць чужым. — От, братка, — кажа сястра, — ты ўжо нават пазабываўся, як што і зваць, ты ўжо зусім ачужэў. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачужэ́ць fremd wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)