ахо́ва, -ы, ж.

1. гл. ахоўваць.

2. Група (людзей, караблёў і пад.), якая ахоўвае каго-, што-н.

Берагавая а.

Выставіць ахову.

А. працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ахо́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ахо́ва
Р. Ахо́ва
Д. Ахо́ву
В. Ахо́ва
Т. Ахо́вам
М. Ахо́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ахо́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ахо́ва
Р. ахо́вы
Д. ахо́ве
В. ахо́ву
Т. ахо́вай
ахо́ваю
М. ахо́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ахо́ва ж.

1. охра́на, охране́ние ср.;

2. огражде́ние ср.; защи́та;

1, 2 см. ахава́ць;

3. (отряд) охра́на; охране́ние ср.;

вартаўні́чая а. — сторожево́е охране́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахо́ва, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ахоўваць; ахоўванне. Ахова здароўя. Ахова правоў грамадзян. Ахова дзяржаўнага парадку. Ахова сацыялістычнай уласнасці. Ахова працы. Ахова помнікаў. Узяць пад ахову.

2. Атрад, група (людзей, караблёў і пад.), прызначаныя ахоўваць каго‑, што‑н. Каля ўсіх варот і брамак .. стаяла ахова. Брыль. Азірнуліся сябры: Следам крадуцца звяры, Слугі верныя зубровы, Усе чыны яго аховы. Вітка.

•••

Несці ахову гл. несці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахо́ва ж

1. (дзеянне) Bewáchung f -, Schutz m -es; Fürsorge f -; Wáhrung f - (інтарэсаў);

ахо́ва пра́цы Árbeitsschutz m;

ахо́ва прыро́ды Natúrschutz m;

ахо́ва здаро́ўя Gesúndheitsfürsorge f -;

2. (атрад, група) Wáche f -, -n;

асабі́стая ахо́ва Léibwache f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

АХО́ВА,

вёска ў Беларусі, у Пінскім раёне Брэсцкай вобласці. Цэнтр сельсавета і калгаса. За 20 км на ПнЗ ад Пінска, 185 км ад Брэста, 10 км ад чыг. ст. Малоткавічы. 651 ж., 300 двароў (1994). Сярэдняя школа, Дом культуры, б-ка, бальніца, аптэка, аддз. сувязі. Крыжаўзвіжанская царква (1758, перабудавана ў 1864) — помнік архітэктуры з элементамі барока.

т. 2, с. 147

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ахо́ва (БРС, Яруш.), ’захаванне ўкрывальніцтва’ (Гарэц.), ахоўваць, ахоўнік, ахавайца ’ахоўнік’ (Яруш.). Ад хаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ахо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.

1. Абараняць ад чыйго-н. нападу, вартаваць, сцерагчы.

Чыгунку ахоўвала ўзмоцненая варта.

2. Берагчы, шанаваць.

А. прыроду.

3. Засцерагаць ад чаго-н. шкоднага.

А. ад сонца.

|| зак. ахава́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. ахо́ва, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажарная ахова

т. 11, с. 511

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)