атэстава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак.

1. каго-што. Даць, даваць водзыў, характарыстыку, рэкамендацыю каму-н. (кніжн.).

А. агранома як выдатнага работніка.

2. каго-што. Прысвоіць (прысвойваць) званне каму-н.

3. каго-што. Ацаніць (ацэньваць) чые-н. веды, паставіўшы якую-н. адзнаку.

А. вучняў за чвэрць года.

|| наз. атэста́цыя, -і, ж.; прым. атэстацы́йны, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

Атэстацыйная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атэстава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. атэсту́ю атэсту́ем
2-я ас. атэсту́еш атэсту́еце
3-я ас. атэсту́е атэсту́юць
Прошлы час
м. атэстава́ў атэстава́лі
ж. атэстава́ла
н. атэстава́ла
Загадны лад
2-я ас. атэсту́й атэсту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час атэсту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атэстава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. атэсту́ю атэсту́ем
2-я ас. атэсту́еш атэсту́еце
3-я ас. атэсту́е атэсту́юць
Прошлы час
м. атэстава́ў атэстава́лі
ж. атэстава́ла
н. атэстава́ла
Загадны лад
2-я ас. атэсту́й атэсту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час атэстава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атэстава́ць сов. и несов. аттестова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атэстава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

1. Даць (даваць) водгук, характарыстыку. — Разумны! — з павагай атэстуе .. [Насця] парторга. Васілевіч.

2. Прысвоіць (прысвойваць) званне каму‑н. Кансерваторыю закончыў Агафон Па класу, як гаворыцца, вакала. — Выдатны барытон! — Камісія яго атэставала. Валасевіч.

•••

Атэставаць сябе — паказаць (паказваць) сябе з якога‑н. боку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атэстава́ць

1. (даць водгук) attestíeren vt;

2. (надаць званне) ernénnen* vt (кім-н. zu D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

атэстава́ць

(лац. attestari = сведчыць)

1) праводзіць атэстацыю 1;

2) даваць характарыстыку, ацэнку каму-н. або чаму-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атэстава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да атэставаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атэста́цыя, -і, ж.

1. гл. атэставаць.

2. Ацэнка, характарыстыка, якая даецца каму-, чаму-н.

А. вучняў за паўгоддзе.

|| прым. атэстацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аттестова́ть

1. сов. атэстава́ць;

2. несов. атэсто́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)