атэла́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
атэла́на |
атэла́ны |
| Р. |
атэла́ны |
атэла́н |
| Д. |
атэла́не |
атэла́нам |
| В. |
атэла́ну |
атэла́ны |
| Т. |
атэла́най
атэла́наю |
атэла́намі |
| М. |
атэла́не |
атэла́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
атэла́на
(лац. atellana)
від народнага імправізацыйнага тэатра ў Стараж. Рыме з пастаяннымі тыпамі-маскамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)