атру́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. атру́чванне атру́чванні
Р. атру́чвання атру́чванняў
Д. атру́чванню атру́чванням
В. атру́чванне атру́чванні
Т. атру́чваннем атру́чваннямі
М. атру́чванні атру́чваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атру́чванне ср. (действие) прям., перен. отравле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атру́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. атручваць — атруціць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атру́чванне н. Vergíftung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

атруці́цца, -учу́ся, -у́цішся, -у́ціцца; зак.

1. Захварэць або памерці ў выніку ўздзеяння на арганізм атрутнага рэчыва.

А. грыбамі.

2. Скончыць жыццё самагубствам, прыняўшы атруту, ядавітае рэчыва.

|| незак. атру́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. атру́чванне, -я, н. і атручэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атруці́ць, -учу́, -у́ціш, -у́ціць; -у́чаны; зак.

1. каго-што. Загубіць атрутай або зрабіць шкоду чым-н. ядавітым.

А. арганізм гарэлкай.

2. што. Прымяшаць да чаго-н. атруту.

А. ваду.

3. перан., каго-што. Аказаць дрэнны ўплыў на каго-, што-н.

А. душы людзей.

4. перан., што. Пазбавіць радасці, весялосці.

Хцівасць атруціла яе жыццё.

|| незак. атру́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. атру́чванне, -я, н. і атручэ́нне, -я, н. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таксемі́я, -і, ж. (спец.).

Атручванне арганізма таксінамі пры пападанні іх у кроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іпры́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іпрыту. Іпрытавае атручванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаатру́чванне, ‑я, н.

Атручванне арганізма ядавітымі рэчывамі, якія выпрацоўваюцца самім арганізмам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таксемі́я, ‑і, ж.

Атручванне арганізма таксінамі пры пападанні іх у кроў.

[Ад грэч. toxikon — яд і háima — кроў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)