атра́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. атра́кцыя
Р. атра́кцыі
Д. атра́кцыі
В. атра́кцыю
Т. атра́кцыяй
атра́кцыяю
М. атра́кцыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атра́кцыя ж., геод., лингв. аттра́кция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АТРА́КЦЫЯ,

паняцце, якое абазначае пачуццё прыхільнасці аднаго чалавека да другога. Фарміруецца ў суб’екта як вынік яго спецыфічных эмацыянальных адносін, ацэнка якіх параджае разнастайную гаму пачуццяў (ад непрыязнасці да сімпатыі і нават любові) і праяўляецца ў выглядзе асаблівай сац. устаноўкі на другога чалавека. У эксперыментальных даследаваннях вывучаюцца механізмы фарміравання прыхільнасцяў і сяброўскіх пачуццяў (гл. Дружба, Любоў) пры ўспрыманні інш. чалавека, прычыны з’яўлення станоўчых эмацыянальных адносін, у прыватнасці, роля падабенства характарыстык суб’екта і аб’екта ўспрымання, а таксама той сітуацыі, у якой яны знаходзяцца (напр., блізкасць партнёраў па адносінах, частата іх сустрэч, сумесная дзейнасць і гэтак далей).

т. 2, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

атра́кцыя

(лац. attractio)

1) пачуццё прыхільнасці аднаго чалавека да другога;

2) адхіленні магнітнай стрэлкі пад уздзеяннем сілы прыцяжэння гор, пакладаў карысных выкапняў і іншых значных мас.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аттра́кция геод., лингв. атра́кцыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Attraktión

f -, -en

1) прыцягне́нне

2) прыва́бнасць; атра́кцыя, гвозы́ сезо́ну, баяві́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

attraction

[əˈtrækʃən]

n.

1) прыця́гваньне, прыцягне́ньне n.

2) ця́га, пана́днасьць, прыва́бнасьць f.

Wealth had no attraction for him — Бага́цьце ня ме́ла нія́кай прыва́бнасьці для яго́

3) эфэ́ктны ну́мар прагра́мы; атракцыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

appeal

[əˈpi:l]

1.

v.i.

1) зварача́цца

2) Law апэлявя́ць, падава́ць на апэля́цыю

3) падаба́цца, крана́ць

These pictures do not appeal to me — Гэ́тыя абразы́ мяне́ не крана́юць

2.

n.

1) зваро́т -у, за́клік -у m., гара́чая про́сьба

2) апэля́цыя

to make an appeal to — апэлява́ць да каго́-чаго́

3) Law апэля́цыя f.

Court of Appeal — Апэляцы́йны Суд

on appeal — у апэля́цыі

4) папуля́рнасьць; атра́кцыя f., зацікаўле́ньне n.

Television has a great appeal for most young people — Тэлеба́чаньне карыста́ецца вялі́кай папуля́рнасьцю ў бальшыні́ мо́ладзі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)