ата́барыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

Уладкавацца дзе-н., размясціцца.

Атабарыліся за лесам, абжыліся.

|| незак. ата́барвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ата́барыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ата́баруся ата́барымся
2-я ас. ата́барышся ата́барыцеся
3-я ас. ата́барыцца ата́барацца
Прошлы час
м. ата́барыўся ата́барыліся
ж. ата́барылася
н. ата́барылася
Загадны лад
2-я ас. ата́барся ата́барцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час ата́барыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ата́барыцца сов., разг. осе́сть; расположи́ться; обоснова́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ата́барыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Уладкавацца, размясціцца. Гасцінны гаспадар адвёў два пакойчыкі Цэзарыю Гальвасу, а Блецька атабарыўся ў мураванай прыбудоўцы к дому. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ата́барыцца разм. (уладкавацца, размясціцца) Platz fnden*; nterkommen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Атабары́цца ’пасяліцца’. Рус. отабориться ’стаць лагерам’, укр. отаборитися ’стаць лагерам, абозам, размясціцца’, польск. otaborzyć się ’акружыць лагер абозам’. Утворана з прэфіксам о‑ і дзеяслоўным суфіксам ад табар (< табор) ’лагер’ з першасным значэннем ’стаць лагерам’ (ст.-бел. отаборити, Гіст. лекс., 157).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ота́бориться сов., разг. ата́барыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обоснова́ться разг. асталява́цца; (поселиться) ата́барыцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ата́барвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да атабарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атаўбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; зак.

Разм. Уладкавацца, размясціцца; атабарыцца. Хацеў і там адзін карчмар атаўбавацца ды шынкарыць. Дубоўка. Хата стаяла забітая, пакуль не атаўбаваўся ў ёй прышлы салдат. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)