астэні́я, -і, ж. (спец.).

Стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

|| прым. астэні́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астэні́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. астэні́я
Р. астэні́і
Д. астэні́і
В. астэні́ю
Т. астэні́яй
астэні́яю
М. астэні́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

астэні́я ж., мед. астени́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астэні́я, ‑і, ж.

Стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

[Ад грэч. astheneia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСТЭНІ́Я

(грэч. astheneia),

стан, які характарызуецца павышанай стамляльнасцю, частай зменай настрою, раздражняльнасцю, слабасцю, гіперэстазіяй, плаксівасцю, вегетатыўнымі парушэннямі, дрэнным сном. Узнікае ў выніку разумовага ператамлення або псіхічнай траўмы. Блізкі да астэніі астэнічны стан, які з’яўляецца сімптомам шэрагу хваробаў. Прафілактыка: правільная арганізацыя рэжыму працы і адпачынку.

т. 2, с. 60

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

астэні́я

(гр. astheneia = слабасць)

стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

астэні́я

(гр. astheneia = слабасць)

мед. стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

астени́я мед. астэні́я, -ні́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

asthenia [æsˈθi:niə] n. med. астэні́я, кво́ласць, сла́басць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

asthenia

[æsˈӨi:niə]

n.

астэ́нія, кво́ласьць f., бясьсі́льле n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)