астрафі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
астрафі́чны |
астрафі́чная |
астрафі́чнае |
астрафі́чныя |
| Р. |
астрафі́чнага |
астрафі́чнай
астрафі́чнае |
астрафі́чнага |
астрафі́чных |
| Д. |
астрафі́чнаму |
астрафі́чнай |
астрафі́чнаму |
астрафі́чным |
| В. |
астрафі́чны (неадуш.)
астрафі́чнага (адуш.) |
астрафі́чную |
астрафі́чнае |
астрафі́чныя (неадуш.)
астрафі́чных (адуш.) |
| Т. |
астрафі́чным |
астрафі́чнай
астрафі́чнаю |
астрафі́чным |
астрафі́чнымі |
| М. |
астрафі́чным |
астрафі́чнай |
астрафі́чным |
астрафі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
астрафі́чны
(ад а- + страфа)
не падзелены на строфы, з рознымі спалучэннямі радкоў (пра верш).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
АСТРАФІ́ЧНЫ ВЕРШ,
вершаваная форма, у якой не захоўваецца падзел на строфы, а звязанасць радкоў дасягаецца сінтаксічнымі спалучэннямі, перыядамі, пераносамі і інш. У астрафічным вершы вылучаюцца аб’яднаныя рыфмамі радковыя пары ці шматрадковыя часткі тэксту. Аднак яны не маюць інтанацыйна-сінтаксічнай і сэнсавай закончанасці і вольна спалучаюцца з інш. радкамі. Астрафічным вершам найчасцей пішуцца творы вял. аб’ёму — паэмы, вершаваныя аповесці («Новая зямля» Я.Коласа, «Янук Сяліба» М.Танка, «Нянавісць» П.Панчанкі).
В.П.Рагойша.
т. 2, с. 53
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)