аспара́гус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аспара́гус аспара́гусы
Р. аспара́гуса аспара́гусаў
Д. аспара́гусу аспара́гусам
В. аспара́гус аспара́гусы
Т. аспара́гусам аспара́гусамі
М. аспара́гусе аспара́гусах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аспара́гус бот. аспара́гус, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аспарагус, гл. Спаржа

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АСПАРА́ГУС,

тое, што спаржа.

т. 2, с. 41

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аспара́гус

(лац. asparagus, ад гр. asparagos)

тое, што і спаржа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)