асві́стваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. асві́стваю асві́стваем
2-я ас. асві́стваеш асві́стваеце
3-я ас. асві́ствае асві́стваюць
Прошлы час
м. асві́стваў асві́ствалі
ж. асві́ствала
н. асві́ствала
Загадны лад
2-я ас. асві́ствай асві́ствайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час асві́стваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асві́стваць несов. осви́стывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асві́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асвістаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асвіста́ць, асвішчу́, асві́шчаш, асві́шча; асвішчы́; асвіста́ны; зак., каго-што.

Свістам выказаць сваё незадавальненне, асуджэнне каго-, чаго-н.

А. артыста.

|| незак. асві́стваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

осви́стывать несов. асві́стваць, абсві́стваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсві́стваць несов., см. асві́стваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

barrack [ˈbærək] v.

1. BrE гу́чна высме́йваць, асві́стваць

2. (for) AustralE падтры́мліваць сваю́ кама́нду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hoot​2 [hu:t] v.

1. крыча́ць, ву́хкаць (пра саву)

2. крыча́ць (на каго-н.), ашы́кваць, асві́стваць;

hoot an actor асві́стваць акцёра

3. BrE гудзе́ць, гусці́, свіста́ць, выць (пра гудок, сірэну і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

boo​2 [bu:] v. шы́каць; асві́стваць; праганя́ць;

He was booed off the stage. Яго (шыканнем) прагналі са сцэны.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сіпе́ць ‘утвараць сіплыя гукі’, ‘гаварыць сіплым голасам’ (ТСБМ, Нас., Др.-Падб.), ‘шыпець’ (Сл. ПЗБ), ‘злавацца, сварыцца’ (маладз., Гіл.), ‘ціха шапацець (пра дробны дождж)’ (гродз., Сл. ПЗБ; гродз., З нар. сл.), ‘імжаць’ (гродз., лун., мазыр., ЛА, 2), ‘рассыпацца, раскісаць (пра снег)’ (ТС), сіпоцець ‘шумець, пеніцца (аб страве пры закісанні)’ (ТС), сіпа́ць ‘сіпець’ (ТСБМ, Шат., Бір. дыс.), сіпа́ты, сі́плы, сі́пы ‘сіплы’ (ТС), сіпа́ты ‘макраносы’ (калінк., Арх. ГУ), сюды ж назоўнік ст.-бел. сипанїе ‘шыпенне’: оукγсить змїе без’ сипанїа (Альтбаўэр). Рус. сипе́ть ‘сіпець’, укр. оси́плый, ц.-слав. остнѫти, польск. sipieć, чэш. sipěti, sípati ‘сіпець, хрыпець’, славац. sipieť ‘шыпець’, харв. sípiti, славен. sípati, sípljem ‘пыхкаць, фыркаць’, балг. оси́пвам, макед. осипнува ‘сіпнуць’. Гукапераймальнага паходжання; гл. Праабражэнскі, 2, 288; Фасмер, 3, 626. Параўноўваюць з лац. sībilus ‘свіст’, sībilō, ‑āre ‘шыпець, свістаць, асвістваць’, новаперс. siflīden ‘свістаць, шчабятаць’ (Вальдэ-Гофман, 2, 531 і наст.), з герм. *sip‑ ‘капаць, цурчэць’ (ст.-англ. sípisn, англ. seep, с.-в.-ням. sīfen, гал. sijpelen і інш., гл. Глухак, 548). Паралелі ў літ. šypauti ‘высмейваць, насміхацца’, лат. sĩpa ‘бура’ Фасмер (там жа) лічыць спрэчнымі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)