асве́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

1. Прагрэсіўны грамадскі дзеяч, пашыральнік перадавых ідэй і ведаў.

2. Работнік адукацыі.

|| ж. асве́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. асве́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асве́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асве́тнік асве́тнікі
Р. асве́тніка асве́тнікаў
Д. асве́тніку асве́тнікам
В. асве́тніка асве́тнікаў
Т. асве́тнікам асве́тнікамі
М. асве́тніку асве́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асве́тнік м.

1. просвети́тель;

2. разг. рабо́тник наро́дного образова́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асве́тнік, ‑а, м.

1. Той, хто пашырае веды, асвету. Полацк — радзіма вядомага культурнага дзеяча Беларусі 16 стагоддзя, асветніка і гуманіста, першадрукара Францыска Скарыны.

2. Прадстаўнік заходнееўрапейскай прагрэсіўнай ідэалогіі 17–18 стст. Французскія асветнікі. // Прадстаўнік рускай і славянскай перадавой грамадскай думкі 18–19 стст. Рэвалюцыйныя рускія асветнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асве́тнік м Áufklärer m -s; гіст тс Vertréter des Zéitalters der Áufklärung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

просвети́тель книжн., ист. асве́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асве́тніца, ‑ы, ж.

Жан. да асветнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першадрука́р, ‑а, м.

Той, хто паклаў пачатак кнігадрукаванню. Беларускі першадрукар Францішак Скарына — выдатны вучоны, вялікі асветнік-гуманіст і палымяны патрыёт роднай зямлі. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гумані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Чалавек, прасякнуты ідэямі гуманізму (у 1 знач.). Пісьменнік-гу маніст.

2. Прадстаўнік гуманізму (у 2 знач.). Беларускі асветнік, першадрукар і гуманіст Францыск (Георгій) Скарына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Áufklärer

m -s, -

1) асве́тнік

2) разве́дчык

3) агіта́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)