аса́ністы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аса́ністы |
аса́ністая |
аса́ністае |
аса́ністыя |
| Р. |
аса́ністага |
аса́ністай
аса́ністае |
аса́ністага |
аса́ністых |
| Д. |
аса́ністаму |
аса́ністай |
аса́ністаму |
аса́ністым |
| В. |
аса́ністы (неадуш.)
аса́ністага (адуш.) |
аса́ністую |
аса́ністае |
аса́ністыя (неадуш.)
аса́ністых (адуш.) |
| Т. |
аса́ністым |
аса́ністай
аса́ністаю |
аса́ністым |
аса́ністымі |
| М. |
аса́ністым |
аса́ністай |
аса́ністым |
аса́ністых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Прыаса́міцца ’прыняць самавіты выгляд; адчуць уласную сілу; выпрастацца; фарсіста прыбрацца’ (Нас.). Да зафіксаванага там жа аса́міцца (гл.), аса́місты — народнаэтымалагічнага пераасэнсавання (пад уплывам сам) слова аса́ністы. Параўн. аналагічнае рус. дыял. приоса́миться ’падбадзёрыцца, прыняць паважны выгляд’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Асамі́сты ’паважны’ (Яруш., Нас.). З асаністы ў выніку народнай этымалогіі пад уплывам слова сам: параўн. сінанімічнае самавіты. Рус. осанистый ад осаниться прыняць паважны, мажны выгляд’ ад значэння ’атрымаць сан’ (гл. сан). Параўн. осамицьца (Нас.) ад осаниться.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)