аса́місты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аса́місты |
аса́містая |
аса́містае |
аса́містыя |
| Р. |
аса́містага |
аса́містай
аса́містае |
аса́містага |
аса́містых |
| Д. |
аса́містаму |
аса́містай |
аса́містаму |
аса́містым |
| В. |
аса́місты (неадуш.)
аса́містага (адуш.) |
аса́містую |
аса́містае |
аса́містыя (неадуш.)
аса́містых (адуш.) |
| Т. |
аса́містым |
аса́містай
аса́містаю |
аса́містым |
аса́містымі |
| М. |
аса́містым |
аса́містай |
аса́містым |
аса́містых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Асамі́сты ’паважны’ (Яруш., Нас.). З асаністы ў выніку народнай этымалогіі пад уплывам слова сам: параўн. сінанімічнае самавіты. Рус. осанистый ад осаниться прыняць паважны, мажны выгляд’ ад значэння ’атрымаць сан’ (гл. сан). Параўн. осамицьца (Нас.) ад осаниться.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыаса́міцца ’прыняць самавіты выгляд; адчуць уласную сілу; выпрастацца; фарсіста прыбрацца’ (Нас.). Да зафіксаванага там жа аса́міцца (гл.), аса́місты — народнаэтымалагічнага пераасэнсавання (пад уплывам сам) слова аса́ністы. Параўн. аналагічнае рус. дыял. приоса́миться ’падбадзёрыцца, прыняць паважны выгляд’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)