арши́н уст. аршы́н, -на м.;

видеть на два арши́на под землёй ба́чыць на два аршы́ны пад зямлёй;

ме́рить на свой арши́н ме́раць на свой аршы́н;

сло́вно арши́н проглоти́л ні́бы аршы́н праглыну́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аршы́н. Ст.-бел. аршинъ. Рус. аршин з 1489 у помніках зносін з Польска–Літоўскай дзяржавай (Унбегаун, La langue russe, 166), ст.-укр. аршин гл. Рогаль (З історії, 182). Крыніца беларускага слова — цюркская з іранскай (Вольскі, «Узвышша», 1929, 6, 114; Юргелевіч, Курс, 137; Курс суч., 161). Параўн. Фасмер, 1, 92; Саднік-Айцэтмюлер, 1, 30; Конанаў, ИОРЯ, 1966, 229. Дзмітрыеў (Строй, 522–523) лічыць непасрэднай крыніцай рус. аршин татарскае (казанска-татарскае) слова. Бел. аршын, верагодна, з крымска-татарскай, у якой з турэцкай, магчыма, праз украінскае пасрэдніцтва; тур. arsin ’тс’ < іран. арш ’локаць’ (Локач, 10). Нельга цалкам выключыць і беларускае запазычанне з рускай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аршы́н м. арши́н;

а. з ша́пкаю — от горшка́ два вершка́;

ме́раць на свой а. — ме́рить на свой арши́н;

як а. праглыну́ў — как арши́н проглоти́л;

ме́раць на адзі́н а. — ме́рить на оди́н арши́н;

ба́чыць на два ~ны пад зямлёю — ви́деть на два арши́на под землёй

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Metiri se quemque suo modulo ac pede verum est (Horatius)

Праўда тая, што кожны мерае сябе сваёю меркаю.

Истинно, что каждый меряет себя своею меркою.

бел. Мераць на свой аршын/на свой капыл. Хто сам такі, на другога кладзе знакі.

рус. Мерить на свой аршин. Мерить своим аршином. Кто что сам творит, то и о другом говорит. Каждый судит о других в меру своей испорченности.

фр. Mesurer à son aune (à sa toise). (Мерить на свой аршин/по своему локтю/по своей туазе).

англ. To measure everyone by one’s own yard (Мерить всех на свой аршин).

нем. Man soll nicht alles mit seiner Elle messen (Не следует всё измерять своим локтем).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

ме́раць несов.

1. ме́рить, ме́рять, измеря́ть;

2. (надевать или прикладывать) примеря́ть;

м. той жа ме́рай — ме́рить той же ме́рой;

м. на свой (адзі́н) аршы́н — ме́рить на свой (оди́н) арши́н;

м. усі́х адно́й ме́ркай — ме́рить всех одно́й ме́ркой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капы́л, -ла́ м.

1. сапож. коло́дка ж.;

2. (в санях) копы́л;

на адзі́н к. — на оди́н покро́й;

перарабі́ць на свой к. — переде́лать на свой мане́р (лад);

ме́раць на адзі́н (на свой) капы́л — ме́рить на оди́н (свой) арши́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́рка ж., в разн. знач. ме́рка; (критерий — ещё) мери́ло ср.;

пад ~ку не падыхо́дзіць — под ме́рку не подхо́дит;

м. з папе́ры (з вяро́ўкі) — ме́рка из бума́ги (из верёвки);

м. ва́ртасці — мери́ло сто́имости;

ме́раць усі́х адно́й ~кай — ме́рить всех одно́й ме́ркой;

свая́ м. — свой арши́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праглыну́ць сов., прям., перен. проглоти́ть;

п. ко́стачку — проглоти́ть ко́сточку;

це́мра ~ну́ла по́стаць чалаве́ка — темнота́ проглоти́ла фигу́ру челове́ка;

п. кні́гу — проглоти́ть кни́гу;

п. пілю́лю — проглоти́ть пилю́лю;

п. язы́к — проглоти́ть язы́к;

ы́ццам, нібы́) му́ху праглыну́ў — (то́чно) му́ху проглоти́л;

жыўцо́м бы ~ну́ў — живьём бы съел;

як аршы́н ~ну́ў — как (сло́вно) арши́н проглоти́л;

ні вы́плюнуць ні п. — проти́вно есть и жа́лко вы́плюнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свой, ж. свая́, ср. сваё, мн. свае́

1. мест. притяж., м. свой;

2. в знач. сущ. (родственник, близкий человек) свой, родня́;

на сваі́м хле́бе — на свои́х хлеба́х;

не пры сваі́м ро́зуме — не в своём уме́;

не сваі́м го́ласам (крыча́ць) — не свои́м го́лосом (крича́ть);

сам не с. — сам не свой;

с. хло́пец — свой па́рень;

с. чалаве́к — свой челове́к;

с. брат — свой брат;

сваі́м аду́мам — свои́м умо́м; как взду́мается;

сваі́мі сі́ламі — свои́ми си́лами;

сваі́м хо́дам — свои́м хо́дом;

сваі́м судо́м — свое́й вла́стью;

у с. час — в своё вре́мя;

ісці́ сваёй даро́гай — идти́ свое́й доро́гой (свои́м путём);

свая́ кашу́ля бліжэ́й да це́ла — своя́ руба́шка бли́же к те́лу;

свая́ кроў — своя́ кровь;

свая́ ме́рка — свой арши́н;

свая́ рука́ — своя́ рука́;

сваёй руко́й — свое́й руко́й;

дайсці́ сваёй галаво́й — дойти́ свои́м умо́м;

на сваю́ галаву́ — на свою́ го́лову;

называ́ць рэ́чы сваі́мі імёнамі — называ́ть ве́щи свои́ми имена́ми;

на свае́ во́чы ба́чыць — свои́ми глаза́ми ви́деть;

на сваі́х дваі́хшутл. на свои́х двои́х;

зарабі́ць сваі́м мазалём — зарабо́тать свои́м трудо́м;

сваі́м гарбо́м — свои́м горбо́м;

сваі́х не пазна́еш — свои́х не узна́ешь;

не ве́рыць сваі́м вача́м (вуша́м) — не ве́рить свои́м глаза́м (уша́м);

ко́жнаму сваё — ка́ждому своё;

трыма́ць сваё наўме́ — име́ть за́днюю мысль;

на сваю́ шы́ю — на свою́ ше́ю;

дрыжа́ць за сваю́ шку́ру — дрожа́ть за свою́ шку́ру;

ратава́ць сваю́ шку́ру — спаса́ть свою́ шку́ру;

глядзе́ць са сваёй звані́цы — смотре́ть со свое́й колоко́льни;

ме́раць на свой капы́л — ме́рить на свой арши́н;

гнуць сваю́ лі́нію — гнуть свою́ ли́нию;

уткну́ць свой нос — су́нуть свой нос;

на свой страх — на свой страх;

на сваю́ адка́знасць — на свою́ отве́тственность, на свой страх и риск;

на сваі́м ме́сцы — на своём ме́сте;

паставі́ць на (сваё) ме́сца — (каго) поста́вить на (своё) ме́сто (кого);

не ў сваёй тале́рцы — не в свое́й таре́лке;

пры сваі́х інтарэ́сах — при свои́х интере́сах;

не ба́чыць дале́й свайго́ но́са — да́льше своего́ но́са не ви́деть;

ве́даць як свае́ пяць па́льцаў — знать как свои́ пять па́льцев;

гаспада́р свайго́ сло́ва — хозя́ин своего́ сло́ва;

сказа́ць сваё сло́ва — сказа́ть своё сло́во;

ма́йстар сваёй спра́вы — ма́стер своего́ де́ла;

дзяўбці́ сваё — тверди́ть своё;

сваі́мі сло́вамі — свои́ми слова́ми;

сваі́м пара́дкам — свои́м поря́дком, свои́м чередо́м;

у сваю́ чаргу́ — в свою́ о́чередь;

замыка́цца ў сваёй шкарлу́піне — замыка́ться в свое́й скорлупе́;

вары́цца ў сваі́м саку́ — вари́ться в со́бственном (своём) соку́;

стая́ць на сваі́х нага́х — стоя́ть на свои́х нога́х;

перарабі́ць на свой лад — переде́лать на свой лад;

паста́віць на сваі́м — поста́вить на своём;

стая́ць на сваі́м — стоя́ть на своём;

пра́віць сваё — упо́рствовать, стоя́ть на своём;

сваёй асо́бай — со́бственной персо́ной;

гаспада́р свайго́ лёсу — хозя́ин свое́й судьбы́;

не ба́чыць як сваі́х вушэ́й — не ви́деть как свои́х уше́й;

уваткну́ць свае́ тры гро́шы — су́нуть свой нос;

не ў свае́ са́ні не садзі́сяпосл. не в свои́ са́ни не сади́сь;

свая́ рука́ ўлады́капогов. своя́ рука́ влады́ка;

свая́ ха́тка — ро́дная ма́ткапосл. своя́ ха́тка — родна́я ма́тка;

у сваёй ха́це і сце́ны памага́юцьпосл. в своём до́ме и сте́ны помога́ют;

поп сваё, а чорт сваёпогов. поп своё, а чёрт своё

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свой мест., м. свой (род. свайго́, дат. свайму́, вин. свой, свайго́, твор., предл. сваі́м); ж. свая́, (род., дат., предл. сваёй, твор. сваёй, сваёю); ср. сваё, (род. свайго́, дат. свайму́, вин. сваё, твор., предл. сваі́м); мн. свае́ (род., предл. сваі́х, дат. сваі́м, вин. свае́, сваі́х, твор. сваі́мі);

своё в знач. сущ. сваё;

свои́ (родственники, близкие люди) свае́;

бере́чь своё берагчы́ сваё;

сам не свой сам не свой;

умере́ть свое́й сме́ртью паме́рці сваёй сме́рцю;

по-сво́ему па-сво́йму;

не в своём уме́ не пры сваі́м ро́зуме;

на свои́х двои́х шутл. на сваі́х на дваі́х;

на свои́х хлеба́х на сваі́м хле́бе;

не свои́м го́лосом не сваі́м го́ласам;

называ́ть ве́щи свои́ми имена́ми называ́ць рэ́чы сваі́мі імёнамі;

свои́м умо́м сваі́м ро́зумам (о́думам);

свои́х не узна́ешь сваі́х не пазна́еш;

своя́ руба́шка бли́же к те́лу ко́жны млын на сваё ко́ла ваду́ ця́гне; ко́жнаму свая́ бо́лька балі́ць;

своя́ кровь свая́ кроў;

свой арши́н свая́ ме́рка;

свой брат свой брат;

своя́ рука́ свая́ рука́;

свое́й (со́бственной) руко́й сваёй (ула́снай) руко́й;

стоя́ть на своём стая́ць на сваі́м;

на свой вкус на свой густ;

своего́ ро́да свайго́ ро́ду;

бере́чь свою́ шку́ру берагчы́ сваю́ шку́ру;

дойти́ свои́м умо́м дайсці́ сваёй галаво́й (сваі́м ро́зумам);

на свою́ го́лову на сваю́ галаву́;

ви́деть свои́ми глаза́ми ба́чыць на свае́ во́чы;

свои́ми труда́ми (труда́ми свои́х рук) сваёй пра́цай (сваі́мі мазаля́мі);

свои́ соображе́ния свае́ меркава́нні;

не ве́рить свои́м глаза́м не ве́рыць сваі́м вача́м;

свое́й осо́бой сваёй асо́бай;

свои́м поря́дком сваі́м пара́дкам;

в своё вре́мя у свой час;

в свою́ о́чередь у сваю́ чаргу́;

всему́ своё вре́мя усяму́ свой час;

на свой мане́р на свой мане́р (капы́л);

в своё удово́льствие ≅ як душа́ жада́е, са здавальне́ннем;

на свой страх и риск на сваю́ адка́знасць;

на своём ме́сте на сваі́м ме́сцы;

идти́ свое́й доро́гой ісці́ сваёй даро́гай;

поста́вить на своё ме́сто (кого) паста́віць на сваё ме́сца (каго);

быть не в свое́й таре́лке быць не ў сваёй тале́рцы;

оста́ться при свои́х заста́цца пры сваі́х;

не в свои́ са́ни сесть не ў свае́ са́ні се́сці;

ма́стер своего́ де́ла ма́йстар сваёй спра́вы;

ка́ждому своё ко́жнаму сваё;

тверди́ть своё дзяўбці́ сваё;

свои́ лю́ди — сочтёмся погов. свае́ лю́дзі — памярку́емся;

своя́ рука́ влады́ка погов. свая́ рука́ ўлады́ка;

в своём до́ме и сте́ны помога́ют посл. у сваёй ха́це і сце́ны памага́юць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)