архаі́чны, -ая, -ае.

Які ўяўляе сабою архаізм, уласцівы даўніне; старадаўні, устарэлы.

А. стыль.

|| наз. архаі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

архаі́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. архаі́чны архаі́чная архаі́чнае архаі́чныя
Р. архаі́чнага архаі́чнай
архаі́чнае		 архаі́чнага архаі́чных
Д. архаі́чнаму архаі́чнай архаі́чнаму архаі́чным
В. архаі́чны (неадуш.)
архаі́чнага (адуш.)		 архаі́чную архаі́чнае архаі́чныя (неадуш.)
архаі́чных (адуш.)
Т. архаі́чным архаі́чнай
архаі́чнаю		 архаі́чным архаі́чнымі
М. архаі́чным архаі́чнай архаі́чным архаі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

архаі́чны архаи́ческий, архаи́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

архаі́чны, ‑ая, ‑ае.

Старажытны, старадаўні. // Устарэлы, такі, што цяпер не ўжываецца. Архаічнае слова. Архаічны выраз.

[Грэч. archaios — старажытны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архаі́чны archá¦isch, áltertümlich, veráltet; archa¦ístisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

архаі́чны

(гр. archaikos)

устарэлы, старажытны, старадаўні (напр. а-ае слова, а-ая прылада).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

архаи́ческий архаі́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

архаи́чный архаі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

archaiczny

архаічны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

archáisch

a старада́ўні; старажы́тны, архаі́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)