арго́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. арго́ арго́
Р. арго́ арго́
Д. арго́ арго́
В. арго́ арго́
Т. арго́ арго́
М. арго́ арго́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

арго́, нескл., н.

Умоўныя словы і выразы, якія ўжыв. якой-н. адасобленай ці прафесійнай групай, гуртком і пад.

Зладзейскае а.

Школьнае а.

|| прым. аргаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арго́ лингв. арго́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арго́ нескл., ср., лингв. арго́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арго́, нескл., н.

Умоўныя выразы, словы, якія ўжываюцца ў якой‑н. адасобленай або прафесійнай групе, гуртку і пад.; жаргон. Жабрацкае арго.

[Фр. argot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРГО́

(франц. argot),

разнавіднасць маўлення, якая выкарыстоўваецца вузкай сацыяльнай групай людзей з мэтай моўнага адасаблення, адна з формаў існавання мовы. У шырокім сэнсе арго — любыя разнавіднасці прафесійнага нелітаратурнага маўлення (арго лётчыкаў, паляўнічых і інш.). Нярэдка пад арго разумеюць маўленне дэкласаваных і крымінальных элементаў. Да арго адносяць тайныя мовы. Тэрмін «жаргон» таксама абазначае сац. разнавіднасць маўлення. Аднак у адрозненне ад арго жаргоны выкарыстоўваюцца больш шырокімі сац. і ўзроставымі групамі насельніцтва.

Літ.:

Жирмунский В. Национальный язык и социальные диалекты. Л., 1936.

П.Б.Мячкоўская.

т. 1, с. 473

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

арго́ н лінгв Argot [ar´go:] n -s, Sóndersprache f -; Gáunersprache f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

арго́

(фр. argot)

умоўныя словы, выразы, што ўжываюцца якой-н. сацыяльнай групай, каб іншыя не маглі іх зразумець (напр. зладзейскае а.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аргаты́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова ці моўны зварот з арго.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аргаты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арго, да аргатызма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)