арандаръ

Том: 1, старонка: 135.

img/01/01-135_0519_Арандаръ.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Лянда́р, алянда́р ’гаспадар карчмы, якая аддаецца ў арэнду’ (Нас., ТС, Дун.-Марц.). Скажонае слова, якое ўзыходзіць да арандар, ст.-бел. арендаръ, арандаръ, рендаръ (з XVI ст.). Да арэнда (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)