апіва́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апіва́ю |
апіва́ем |
| 2-я ас. |
апіва́еш |
апіва́еце |
| 3-я ас. |
апіва́е |
апіва́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
апіва́ў |
апіва́лі |
| ж. |
апіва́ла |
| н. |
апіва́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
апіва́й |
апіва́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
апіва́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апіва́ць несов., прост. опива́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
опива́ть несов., прост. апіва́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Апіво́ш ’п’яніца’ (Сцяц., Бір. дыс.), апівоша (Янк. III), апівошына (Абабур.). Польск. арг. opiwosz, piwosz. Рус. дыял. опивоха. Утворана ад дзеяслова апіваць ’часта і многа піць чужое’ (Янк. I), ад якога і апівака ’той, хто любіць апіваць’, пры дапамозе экспрэсіўнага элемента ‑ош. Гэты элемент суадносіцца з суфіксам ‑ох(а) (льсьцёх, раскідоха) (Карскі 2-3, 37) і суфіксамі на ‑ш (збродыш, поганыш) (там жа, 38).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)