апява́ць гл. апець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апява́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апява́ю апява́ем
2-я ас. апява́еш апява́еце
3-я ас. апява́е апява́юць
Прошлы час
м. апява́ў апява́лі
ж. апява́ла
н. апява́ла
Загадны лад
2-я ас. апява́й апява́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апява́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апява́ць несов., выс. воспева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апява́ць besíngen* vt; lóbpreisen* неаддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апе́ць, апяю́, апяе́ш, апяе́; апяём, апеяце́, апяю́ць; апе́й; апе́ты; зак., каго-што (высок.).

Уславіць, усхваліць (у вершах, песнях).

А. герояў.

|| незак. апява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апява́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да апяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воспева́ть несов., высок. апява́ць; усхваля́ць; услаўля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апяваць — апець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кня́гаць ’канькаць, выпрошваць’ (Нар. сл., Сл. паўн.-зах.). Гл. апяваць ©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)