апсі́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апсі́да апсі́ды
Р. апсі́ды апсі́д
Д. апсі́дзе апсі́дам
В. апсі́ду апсі́ды
Т. апсі́дай
апсі́даю		 апсі́дамі
М. апсі́дзе апсі́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апсі́да ж., архит. апси́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апсі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец. Паўкруглы (радзей шматвугольны) выступ у сцяне хрысціянскіх царкоўных будынкаў; абсіда.

[Ад грэч. apsís (apsídos) — скляпенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Апсіда (арх.) 1/264, 395—396

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АПСІ́ДА,

абсіда

[ад грэч. hapsis (hapsidos) скляпенне],

канструкцыйна самастойная частка культавага збудавання; выступ будынка (прамавугольны, шматвугольны, паўкруглы ў плане), які перакрыты паўкупалам ці самкнутым скляпеннем. Упершыню з’явілася ў стараж.-рымскіх базіліках, адкуль перайшла ў хрысціянскія храмы. У апсідзе размяшчаюцца алтар, клір, месца для вышэйшых духоўных і свецкіх асоб, культавыя рэліквіі і г.д. У каталіцкіх храмах дапаўнялася прэсбітэрыем.

т. 1, с. 435

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

апсі́да

(гр. apsis, -idos = дуга, скляпенне)

паўкруглы або шматвугольны выступ у сцяне хрысціянскіх царкоўных будынкаў, які перакрыты паўкупалам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абсі́да,

гл. апсіда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апси́да архит. апсі́да, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

apse [æps] n. archit. апсі́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Абсіда, гл. Апсіда

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)