апо́вед -у, мн. -ы, -аў, м.

Апавяданне.

Аўтарскі а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апо́вед

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апо́вед апо́веды
Р. апо́веда апо́ведаў
Д. апо́веду апо́ведам
В. апо́вед апо́веды
Т. апо́ведам апо́ведамі
М. апо́ведзе апо́ведах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раска́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. расказаць.

2. Тое, што і аповед.

Усе слухалі р. старога рыбака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

opowiadanie

н. апавяданне, аповед

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

touching [ˈtʌtʃɪŋ] adj. крана́льны, хвалю́ючы, узруша́льны;

Her story was very touching. Яе аповед усхваляваў нас.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

леге́нда¹, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, леге́нд і -аў, ж.

1. Народнае паэтычнае паданне аб якой-н. гістарычнай падзеі, асобе і інш., што ўспрымаецца як верагоднае.

Сярэдневяковыя легенды.

2. Выдуманы, перабольшаны аповед аб чым-, кім-н., вымысел пра што-н. неверагоднае.

Расказваць легенды аб чым-н.

3. Выдуманыя звесткі пра разведчыка, які выконвае сакрэтнае заданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прыпо́ведзь ’прымаўка’ (трак., Сл. ПЗБ). Прымаючы пад увагу націск, магчыма, з польск. przypowiedź ’тс’; аднак параўн. чэш. připoveď ’абяцанне’, серб.-харв. при̏повед ’аповесць, аповед’, славен. pripọ̑ved ’тс’, якія ўзыходзяць да *povědati ’расказаць’ (Сной₂, 578), што дае падставы для рэканструкцыі прасл. *pripovědь, *pripovědъ. Гл. ве́даць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

recital

[rɪˈsaɪtəl]

n.

1) апавяда́ньне n., апо́вед, вы́клад -у m

2) со́льны канцэ́рт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

расска́з м.

1. раска́з, -зу м., апо́вед, -ду м., апавяда́нне, -ння ср.;

2. (художественное произведение) апавяда́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

recital [rɪˈsaɪtl] n.

1. вы́клад, апо́вед, раска́званне;

Fred launched into a long recital of his adventures. Фрэд пусціўся ў падрабязнае апісанне сваіх прыгод.

2. канцэ́рт аднаго́ выкана́ўцы, со́льны канцэ́рт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)