апафе́гма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апафе́гма апафе́гмы
Р. апафе́гмы апафе́гм
Д. апафе́гме апафе́гмам
В. апафе́гму апафе́гмы
Т. апафе́гмай
апафе́гмаю		 апафе́гмамі
М. апафе́гме апафе́гмах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апафе́гма ж. апофе́гма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апафе́гма, ‑ы, ж.

Спец. Кароткае дасціпнае павучальнае выслоўе.

[Грэч. apóphthegma — кароткае трапнае слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апафе́гма

(гр. apophthegma)

літ. кароткае дасціпнае павучальнае выслоўе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апафе́гма

(гр. apophthegma)

літ. кароткае дасціпнае павучальнае выслоўе.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)