апаты́чны, -ая, -ае.

Схільны да апатыі, поўны апатыі, абыякавы.

А. чалавек.

|| наз. апаты́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апаты́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апаты́чны апаты́чная апаты́чнае апаты́чныя
Р. апаты́чнага апаты́чнай
апаты́чнае		 апаты́чнага апаты́чных
Д. апаты́чнаму апаты́чнай апаты́чнаму апаты́чным
В. апаты́чны (неадуш.)
апаты́чнага (адуш.)		 апаты́чную апаты́чнае апаты́чныя (неадуш.)
апаты́чных (адуш.)
Т. апаты́чным апаты́чнай
апаты́чнаю		 апаты́чным апаты́чнымі
М. апаты́чным апаты́чнай апаты́чным апаты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апаты́чны апати́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апаты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да апатыі. Апатычны стан. // Які выяўляе апатыю. Гэта быў доўгі маўклівы мужык з апатычным выразам беднага на расліннасць твару. Зарэцкі.

2. Які знаходзіцца ў стане апатыі; схільны да апатыі; абыякавы. Успамінаўся першы муж — сумны дома і апатычны на рабоце. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаты́чны apáthisch; téilnahmslos (безудзельны); gléichgültig (абыякавы); träge (вялы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апа́тыя, -і, ж.

Стан душэўнай абыякавасці, раўнадушнасці да ўсяго.

|| прым. апаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апати́ческий апаты́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апати́чный апаты́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

apathetic [ˌæpəˈθetɪk] adj. апаты́чны, абыя́кавы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lethargic [ləˈθɑ:dʒɪk] adj. вя́лы, апаты́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)