апаві́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апаві́ты апаві́тая апаві́тае апаві́тыя
Р. апаві́тага апаві́тай
апаві́тае		 апаві́тага апаві́тых
Д. апаві́таму апаві́тай апаві́таму апаві́тым
В. апаві́ты (неадуш.)
апаві́тага (адуш.)		 апаві́тую апаві́тае апаві́тыя (неадуш.)
апаві́тых (адуш.)
Т. апаві́тым апаві́тай
апаві́таю		 апаві́тым апаві́тымі
М. апаві́тым апаві́тай апаві́тым апаві́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апаві́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апаві́ты апаві́тая апаві́тае апаві́тыя
Р. апаві́тага апаві́тай
апаві́тае		 апаві́тага апаві́тых
Д. апаві́таму апаві́тай апаві́таму апаві́тым
В. апаві́ты (неадуш.)
апаві́тага (адуш.)		 апаві́тую апаві́тае апаві́тыя (неадуш.)
апаві́тых (адуш.)
Т. апаві́тым апаві́тай
апаві́таю		 апаві́тым апаві́тымі
М. апаві́тым апаві́тай апаві́тым апаві́тых

Кароткая форма: апаві́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апаві́ты

1. обви́тый; опу́танный;

2. перен. оку́танный; о́бнятый;

1, 2 см. апаві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наскро́зь, прысл.

1. Праз усю таўшчыню чаго-н.

Прамокнуць н.

2. перан. Поўнасцю, цалкам.

Лес н. апавіты змрокам.

◊

Бачыць наскрозь — вельмі добра ведаць каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

луг ​1, ‑у, М лузе, м.

Сенажаць, пераважна заліўная, накрытая шматгадовай травяністай расліннасцю. Мурожны луг. □ А луг зялёным аксамітам, Вянкамі кветак апавіты, Разлёгся ў роскашы-красе. Колас. Са смугі выступалі.. бяскрайнія лугі з крыху сумнымі стагамі. Карпаў.

луг ​2, ‑у, М лузе, м.

Едкі раствор, прыгатаваны з попелу, залітага варам (ужываўся для мыцця бялізны, галавы і інш.); шчолак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаві́ць, апаўю́, апаўе́ш, апаўе́; апаўём, апаўяце́, апаўю́ць; апаві́ў, -віла́, -ло́; апаві́ты; зак., каго-што.

1. Абвіць, абматаць каго-, што-н. чым-н.

Стужка апавіла галаву дзяўчыны.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.) перан. Пакрыць з усіх бакоў, ахутаць (дымам, туманам і пад.), ахапіць.

Лагчыну і лес апавіў туман.

3. перан. Ахапіць, абняць.

Лёгкі сум апавіў сэрца.

|| незак. апавіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. апаві́цца, апаўю́ся, апаўе́шся, апаўе́цца; апаўёмся, апаўяце́ся, апаўю́цца; апаві́ўся, -віла́ся, -ло́ся; незак. апавіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Сэрца апавіваецца смуткам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

охва́ченный

1. ахо́плены, абхо́плены;

2. ахо́плены, акру́жаны, апераза́ны; абле́глы;

3. ахо́плены, абло́жаны, засла́ны, аго́рнуты, апаві́ты; абня́ты; апанава́ны; захо́плены;

4. ахо́плены, акі́нуты;

5. ахо́плены;

6. ахо́плены; см. охвати́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)