антрыко́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. антрыко́т антрыко́ты
Р. антрыко́ту антрыко́таў
Д. антрыко́ту антрыко́там
В. антрыко́т антрыко́ты
Т. антрыко́там антрыко́тамі
М. антрыко́це антрыко́тах

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

антрыко́т, -ту м., кул. антреко́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антрыко́т, ‑у, М ‑коце, м.

Міжрэбравая частка ялавічыны. // Смажаніна з ялавічыны; адбіўная ялавічная катлета.

[Фр. entrecôte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ríppenstück

n -(e)s, -e кул. антрыко́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Steak

[ʃti:k]

n -s, -s кул. антрыко́т; кава́лак смажані́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)