антрыко́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| антрыко́т | антрыко́ты | |
| антрыко́ту | антрыко́таў | |
| антрыко́ту | антрыко́там | |
| антрыко́т | антрыко́ты | |
| антрыко́там | антрыко́тамі | |
| антрыко́це | антрыко́тах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)