назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| анагра́мы | ||
| анагра́мы | анагра́м | |
| анагра́ме | анагра́мам | |
| анагра́му | анагра́мы | |
| анагра́май анагра́маю |
анагра́мамі | |
| анагра́ме | анагра́мах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Перастаноўка літар у слове, пры якой атрымліваецца новае слова, напрыклад:
[Грэч. anagramma.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
(ад ана... +
1) слова ці словазлучэнне, утворанае перастаноўкай літар,
2) Спосаб вершаскладання на санскрыце,
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
(
1) слова, утворанае шляхам перастаноўкі літар другога слова (
2) спосаб вершаскладання на санскрыце, лацінскай і іншых старажытных індаеўрапейскіх мовах, калі асобныя фанемы самага важнага слова верша паўтараюцца ў іншых словах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
анагра́мма
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
anagram
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
anagram
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
anagram, ~u
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)