ана́гр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дзікі асёл, які водзіцца ў Азіі.

|| прым. ана́гравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ана́гр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ана́гр ана́гры
Р. ана́гра ана́граў
Д. ана́гру ана́грам
В. ана́гра ана́граў
Т. ана́грам ана́грамі
М. ана́гры ана́грах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ана́гр м., зоол. ана́гр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ана́гр, ‑а, м.

Дзікі асёл, які водзіцца ў Паўднёва-Заходняй Азіі.

[Грэч. anagros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ана́гр

(гр. onagros)

падвід кулана; водзіцца ў Паўд.-Зах. Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ана́гр. Ст.-бел. запазычанне з ст.-слав., у якой з грэч. ὄναγρος; з XI ст. сустракаецца ў формах онагръ и анагръ; Скарына тлумачыў: онагри — лоси. Націск указвае на французскую крыніцу рускага слова > бел. (Крукоўскі, Уплыў, 87).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

она́гр зоол. ана́гр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)