амша́лы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
амша́лы |
амша́лая |
амша́лае |
амша́лыя |
| Р. |
амша́лага |
амша́лай
амша́лае |
амша́лага |
амша́лых |
| Д. |
амша́ламу |
амша́лай |
амша́ламу |
амша́лым |
| В. |
амша́лы (неадуш.)
амша́лага (адуш.) |
амша́лую |
амша́лае |
амша́лыя (неадуш.)
амша́лых (адуш.) |
| Т. |
амша́лым |
амша́лай
амша́лаю |
амша́лым |
амша́лымі |
| М. |
амша́лым |
амша́лай |
амша́лым |
амша́лых |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
амша́лы, -ая, -ае.
Які аброс мохам; абымшэлы.
Амшалыя хаты.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
амша́лы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і абымшэлы. У нагах у яго [хорама] рассцілаўся абшар Хвоек гонкіх і пахані чорнай, Сонных вёсак шары, хат амшалых, як мар. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Амша́лы ’пакрыты мохам’ (БРС, КТС), амшанік ’будынак, куды ставяць вуллі з пчоламі на зіму’ (Мат. Гродз., Інстр. I), амшэннік ’будынак, праканапачаны мохам’ (Касп.), амшара ’імшара’ (Гарэц., Др.-Падб., БРС, Бяльк., Касп., Нас., КТС, Яруш.), амшарына ’тс’ (Шат., Касп.), амшыць ’перакладаць мохам’ (Нас., Касп.), амшэнь пограб з надрубленым верхам’ (Бяльк.), омшарник (Мат. Смал.) да мох (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Імша́нік ’уцепленае памяшканне для зімоўкі пчол’ (ТСБМ), рус., укр. омша́ник ’тс’. Ад імшаны з суф. ‑ік; гл. мох, амшалы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)