Амфаліты 1/307

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

амфалі́ты

(ад гр. ampho = абодва + lytos = раскладны)

рэчывы, якія ў растворы праяўляюць амфатэрнасць (напр. амінакіслоты, бялкі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амфалі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. амфалі́т амфалі́ты
Р. амфалі́ту амфалі́таў
Д. амфалі́ту амфалі́там
В. амфалі́т амфалі́ты
Т. амфалі́там амфалі́тамі
М. амфалі́це амфалі́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

АМФАТЭ́РНАСЦЬ

(ад грэч. amphoteros і той і гэты),

здольнасць некаторых хім. злучэнняў праяўляць у залежнасці ад умоў кіслотныя або асн. ўласцівасці. Уласцівая вадзе, аксідам і гідраксідам алюмінію, цынку, хрому і інш., некаторым амінам, амінакіслотам, іанітам.

Пры дысацыяцыі ў водных растворах амфатэрныя злучэнні (амфаліты) утвараюць H​+ і OH​- іоны (напр., Cr​3++3OH​- ⇄ Cr(OH)3 ⇄ H​++CrO​-2+H2O). Перавага тыпу ўласцівасцяў амфатэрных гідраксідаў залежыць ад месца элемента ў перыяд. сістэме. Амфатэрнасць злучэнняў карыстаюцца ў хім. аналізе для раздзялення элементаў.

т. 1, с. 327

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)