амбіцы́йны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
амбіцы́йны |
амбіцы́йная |
амбіцы́йнае |
амбіцы́йныя |
| Р. |
амбіцы́йнага |
амбіцы́йнай амбіцы́йнае |
амбіцы́йнага |
амбіцы́йных |
| Д. |
амбіцы́йнаму |
амбіцы́йнай |
амбіцы́йнаму |
амбіцы́йным |
| В. |
амбіцы́йны (неадуш.) амбіцы́йнага (адуш.) |
амбіцы́йную |
амбіцы́йнае |
амбіцы́йныя (неадуш.) амбіцы́йных (адуш.) |
| Т. |
амбіцы́йным |
амбіцы́йнай амбіцы́йнаю |
амбіцы́йным |
амбіцы́йнымі |
| М. |
амбіцы́йным |
амбіцы́йнай |
амбіцы́йным |
амбіцы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
амбіцы́йны, ‑ая, ‑ае.
Поўны амбіцыі, з амбіцыяй. Амбіцыйная заява.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
амбіцы́йны
1. éhrgeizig, strébsam, ambitioníert, ambitiös;
амбіцы́йны арты́кул subjektíver Artíkel; Artíkel, der die Méinung des Áutors verabsolutíert
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
амбі́цыя, -і, ж.
1. Абвостранае самалюбства, ганарлівасць, фанабэрыстасць.
2. звычайна мн. Прэтэнзіі, дамаганні чаго-н. (неадабр.).
Нічым не абгрунтаваныя амбіцыі.
◊
Кідацца ў амбіцыю — пакрыўдзіўшыся, выказваць незадавальненне, злавацца.
|| прым. амбіцы́йны, -ая, -ае і амбі́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
амбицио́зный уст. амбіцы́йны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
амбі́тны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і амбіцыйны. Пісар жа быў таўстаморды; амбітны, уладалюбны. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ambitiös
a амбіцы́йны, самалюбі́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
хвараві́ты
1. (схільны да захворванняў) kränklich, schwächlich;
2. (амбіцыйны) ambitiös, ambitioníert
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)